Afgelopen weekend hadden we een gezamenlijke verjaardag van de neefjes en nichtjes – bijna allemaal dertigers. Maar niet de verjaardagsvierders stalen de show, dat werd gedaan door de vier kleintjes (twee baby’s, een peuter en een kleuter). De baby’s gingen van hand tot hand, er werd gekird (ja, ook door de baby’s) en de oh’s, ah’s waren niet van de lucht. Na afloop stroomde de …
Misschien is het wel mijn eerste herinnering: ik zal een jaar of drie zijn geweest en was met mijn ouders op vakantie in Bergen aan Zee. Het was een stralende dag en mijn ouders hadden al vroeg een mooi plekje op het strand gevonden. Ik had een lichtoranje badpakje aan met een roesje rond mijn spekkige peuterheupjes en mocht met mijn schepje en emmertje aan …
Hoe komt het toch dat we maar zelden tevreden zijn met onze leeftijd? Ik herinner me de vijftiende verjaardag van een van mijn nichtjes. Stralend deed ze voordeur open en begroette ons met een jubelend: ‘Volgend jaar ben ik zestien!!’ Van mezelf weet ik dat ik als meisje van een jaar of zes tijdens boswandelingen steevast aan de randen van het pad ging lopen. Dan …
‘Nou, ben je daar niet rijkelijk laat mee?’, hoor ik je denken. Klopt. Volgens de etiquette mag je elkaar tot en met Drie Koningen (6 januari) alle goeds toewensen voor het nieuwe jaar en daarna moet het klaar zijn. Maar dat is misschien een wat bekrompen idee. Afgelopen week zat ik op een avond samen met een vriendin aan de wijn, toen we buiten allemaal …
In de Italiaanse heuvels is een hardnekkige mist neergedaald. Er staat geen zuchtje wind en al dagen weten we niet of de bomen hun blad al hebben verloren of misschien nog mooi staan te kleuren. De verstilling in de natuur heeft ook zijn uitwerking op mij en zorgt voor een soort algehele vertraging. Het lezen van de digitale krant, het gaande houden van twee vuren …
Het is een donkere, grijze ochtend. De regen komt met bakken naar beneden en de rood kleurende amberboom doet daar nog een schepje bovenop door zich gestaag te ontdoen van zijn blaadjes. Zelfs met een extra vest krijg ik het maar niet warm, terwijl de thermostaat aangeeft dat ik niet moet piepen. Er is niets wat mijn aandacht vangen kan vanochtend. Een algehele lusteloosheid heeft …
Ik ben Corine (Wielenga) en ik ben het gezicht achter Invorm. Als coach weet ik een open en veilige omgeving voor mijn cliënten te creëren. Doordat ik in staat ben zaken met een zekere lichtheid te benaderen, durven mensen makkelijk ook zwaardere thema’s met mij te bespreken. Vaak werk ik vanuit mijn eigen kantoor in Voorburg (op 2 minuten lopen van het RandstadRail-station Leidschendam-Voorburg), maar voer ook wel wandelend mijn coachgesprekken.
Sinds een aantal jaar schrijf ik; binnenkort verschijnt mijn debuutroman.
