Paddo’s

Op het terras van Bar Nazionale in ons Italiaanse dorp, is het gezellig druk. Zonder ook maar een woord te horen van de conversaties die gaande zijn bij naburige tafeltjes, kan je zien wie de Italianen zijn en wie de toeristen. De Italianen benadrukken hun zinnen met wijdse armgebaren (zelfs als ze in hun eentje aan tafel zitten en in gesprek zijn met hun telefoon), de toeristen praten voornamelijk met hun mond en wat mimiek. Ook daar is overigens voldoende aan af te lezen. Lichaamstaal. Wat heerlijk toch om dat weer van dichtbij mee te maken.

Dan stopt er vlakbij ons tafeltje een bestelauto op de parkeerplaats. Er komt een bejaarde man uit gerold wiens gezicht nog het meeste wegheeft van een oude aardappel: gerimpeld, bruin vel en wat stugge baardharen die al een paar keer zijn ontsnapt aan een scheerbeurt. Hij trekt zijn donkergroene broek over zijn bolle buik omhoog, zet een strooien hoedje op zijn bruine knar en zet koers naar de bar. Maar nog voordat hij de deur heeft bereikt, komt de uitbater hem al tegemoet gelopen. Wat schielijk begeleidt hij de oude man naar de achterkant van de bestelauto. Het is een model met een grote openslaande achterdeur en hoge, kleine raampjes aan de zijkant waardoor ik net kan zien dat er in de cabine een soort kooi staat. De achterdeur wordt opengedaan en ontneemt mij daarmee alle zicht op wat er vervolgens gebeurt. Ik zal het moeten doen met wat lichaamstaal. De oude man duikt de cabine in en doet het deurtje van de kooi open. Hij stapt weer achteruit. Ik zie onze uitbater spiedend om zich heen kijken. ‘Jahoor’, denk ik, ‘hier zit natuurlijk zo’n berucht Italiaans, onzuiver handeltje aan te komen.’ Hij is een lange man, maar lijkt wat centimeters te slinken nu hij ziet wat er in de kooi ligt. Hij is onder de indruk; zoveel is wel duidelijk. Maar wat ziet hij? Levende have zou allang uit de kooi zijn gesprongen. Zou die ouwe, een paar dagen vóór de start van het jachtseizoen, soms al een zwijn hebben geschoten dat hij kwijt moet? Zijn het flessen illegaal gestookte grappa voor onder de toog? Is er binnenkort een party bij Bar Nazionale en heeft de ouwe via zijn kleinzoon een zak MDMA voor onze uitbater op de kop weten te tikken? De buit wordt dichterbij gehaald. De barman kijkt weer eens om zich heen, rommelt wat (aait?, weegt?, knijpt?) en geeft de oude man een minzaam knikje. Zijn hand gaat naar zijn kontzak waar hij iets uithaalt (dikke stapels vijftig eurobiljetten?), likt aan zijn wijsvinger en telt de beloning uit. Het mannetje doet dit nog eens over, geeft de uitbater een hand, overhandigt de trofee en wil er nog wel een glas op drinken. De achterdeur slaat dicht. Aan de arm van de barman hangt een enorme rieten mand. Ten overstaande van het hele terras duikt hij er nu met zijn gezicht vol in en ruikt eraan. (Paddo’s!! Natuurlijk!) Gelukzalig en triomfantelijk kijkt hij op naar het terras. (Dat moet wel een bijzondere kwaliteit zijn dat je daar zo instant gelukkig van wordt.) Hij loopt richting de bar en laat, trots als een jonge vader, een verse oogst bospaddestoelen zien. Lichaamstaal en illegale handeltjes? Mwah, eerder wat vooroordelen die gecombineerd met een iets te levendige fantasie een mooi verhaal opleveren…

Geschreven door

4 Comments