Een oude tante in mijn rug

Er zit een oude tante in mijn rug. Of, als dat niet kan, minimaal erop. En het is nog zo’n chagrijnige zeurversie ook. Tijdens de Chi Kung-les die ik vandaag volgde via Zoom, stoorde het me verschrikkelijk dat ik nog steeds (want, tjongejonge, ik train toch al zeker drie jaar) zo’n stijve lage onderrug heb. Omdat je de oefeningen bij Chi Kung heel langzaam en bewust doet, leek het me handig om me nu eens goed op die plek te concentreren en juist de ont-spanning toe te laten. Sterker nog: ik vond dat ik pas aan een volgende bewegingsset mocht beginnen, als ik aan het eind van de vorige een volledig soepele onderrug voelde. Dat ging met horten en stoten, want iedere keer gebeurde er onderweg iets geks: als ik de oefening begon was mijn rug ontspannen, maar heel geruisloos floepte de spanning terug. Het leek wel alsof ik met moeite die bemoeizuchtige, oude tante uit haar luie stoel omhoog had geholpen omdat ik daar zelf wel eens wilde zitten en zij, voordat ik het in de gaten had, weer op haar oude stek was teruggeploft. Het kostte me niet alleen moeite om haar streng doch rechtvaardig weg te bonjouren uit die stoel, ik kon er ook de vinger niet goed op leggen wanneer tante nou precies haar lievelingsplekje weer innam.

Gelukkig kreeg ik in de loop van de les een aanwijzing van ‘Mees Mark’. Hij suggereerde om gedurende de oefening je rug, nek en hoofd te strekken door je in te beelden dat je als een marionet aan een touwtje bungelt. En wat gebeurt? Hoezee, weg is dikke tante Kee! Ineens herinner ik me dat hij al vaker heeft gezegd dat je een probleem in je lichaam vaak oplost door iets te veranderen in een ander deel. Dus bij die lage rugpijn is het handiger om te checken hoe je voeten en je benen staan of, in mijn geval, door jezelf meer uit te strekken en je voor te stellen dat je hangt aan je kruin, dan te blijven focussen op die rug.

En nu even bij de les blijven, want hier verschijnt ineens Einstein ten tonele. De bedenker van de relativiteitstheorie heeft naar het schijnt een vergelijkbare uitspraak gedaan over problemen en hoe die opgelost moeten worden. Hij zei: ‘No problem can be solved from the same level of consciousness that created it.’ Blijkbaar is er bij een probleem zoiets nodig als een ander of nieuw perspectief, waardoor er ruimte komt voor de oplossing. Wie had ooit gedacht dat ik Einstein en de oude Chinese bewegingskunst tezamen nodig zou hebben om mijn oude tante uit haar stoel te verdrijven? Nu nog aan haar verstand brengen dat ‘opgestaan’ ook ‘plaatsje vergaan’ betekent. Benieuwd of ik daar bungelend aan mijn kruin iets op kan verzinnen.

Geschreven door

10 Comments