Een week of twee geleden liet ik weten dat mijn blogbundel ‘Zoenen moet je leren – bespiegelingen over het leven’ klaar is. Afgelopen donderdag heb ik het feestelijk ten doop gehouden bij boekhandel Paagman op de Fred in Den Haag.
Toen de boekjes door de drukker werden bezorgd en ik één van de dozen openmaakte, werd ik gek genoeg niet overvallen door een groots gelukzalig gevoel. Dat verbaasde me, want hier had ik tenslotte twee jaar naartoe gewerkt. Zijn dit ze nou, dacht ik toen ik ze in keurige stapels in de doos zag liggen. Ze waren zo klein; wel mooi, maar zo bescheiden. Had ik eigenlijk wel reden om zo’n feestelijke presentatie bij Paagman te organiseren? Zouden mensen niet vinden dat het allemaal wat opgeblazen was en teleurgesteld zijn over het resultaat?
Vorige week vroeg mijn interviewster (en schrijfvriendin) Geertje Janssen mij tijdens de voorbereiding van de avond of het klopte dat we mijn 15-jarig jubileum als coach met dit boekje gingen vieren? Nee, dacht ik, 15 jaar werken als coach is op zich niet niks maar een boek uitgeven: dát is pas een prestatie! En zo kwam vorige week langzaam maar zeker mijn zelfvertrouwen terug en kreeg ik steeds meer zin in de happening. En dat was maar goed ook, want er hadden zich ondertussen 80 mensen aangemeld; die kon ik niet teleurstellen!
De avond zelf was een groot feest. Op het Paag-podium met levensgrote posters van het boekje achter me en Geertje aan mijn zijde, keek ik naar een zaal gevuld met vrienden en familie. Vanuit Limburg en Friesland waren fans afgereisd om erbij te zijn. En zo mocht ik in dat warme bad vertellen over het ontstaan van mijn boekje, over het verlies van mijn vriendin Mariska, over mijn verlangen om een roman te schrijven, voorlezen uit mijn bundel en het eerste exemplaar overhandigen aan de mysterieuze D. uit de blog waar het boek naar genoemd is.
Ik had een lamme hand van het signeren en dat was ook wel logisch, want aan het einde van de avond was bij Paagman de voorraad zo goed als op! De boekjes werden zelfs in stapels gekocht om in kerstpakketten te doen of als relatiegeschenk weg te geven. Het gaf zo’n overdosis adrenaline dat ik ‘s nacht alles nog eens ‘dunnetjes’ heb overgedaan. Het was in één woord heerlijk geweest. Ik ben blij dat ik besloten heb om stil te staan bij deze mijlpaal en om de slingers op te hangen. Ja, zoenen moet je leren, maar misschien nog wel belangrijker: feestjes moet je vieren!
P.s. Ik heb nog boekjes in voorraad; mocht je er een of meer willen bestellen, stuur dan een mailtje.
8 Comments