Onze buren in Italië zijn hazelnootboer/-bakker/-ondernemer. De hazelnoten die op hun eigen terrein groeien, worden geroosterd, gesuikerd of verwerkt in koekjes en taarten. Ze geven rondleidingen op hun bedrijf en serveren dan na afloop een proeverij of een lunch, al naar gelang het tijdstip van de dag. Afgelopen zomer zag ik dat ze in hun winkel een nieuw product hadden – hazelnoot-olie – en toen ik laatst een kadootje nodig had, besloot ik bij ze langs te gaan om een flesje te kopen.
Ik liep de winkel binnen en trof daar de oudste dochter Camilla die zich sinds deze zomer ook olieperser mag noemen. Camilla vertelde dat het nog een hele klus was geweest om tot een goede samenstelling te komen. Ze waren begonnen met alleen geroosterde hazelnoten te gebruiken voor hun olie, maar die bleek te intens van smaak te zijn. De tweede lichting werd met ongeroosterde noten gedaan, wat juist weer een te neutrale variant opleverde. Maar nu, een aantal persingen verder, had ze het idee het juiste evenwicht gevonden te hebben. Helaas kon ik geen flesje meenemen, want alles was uitverkocht. Maar geen paniek, die week zou er weer geperst worden, dus ik kon over een paar dagen terugkomen.
Op weg naar huis bedacht ik dat ‘het juiste evenwicht’ ook voor mij een thema is. Doordat ik al langere tijd geen acquisitie meer doe voor mijn coachpraktijk, is het aantal opdrachten geleidelijk aan steeds minder geworden. In de loop van dit jaar kwam ik tot de conclusie dat de kosten de baten vrijwel overstijgen. En, om nog maar een Italiaans wijsheid mee te geven, onze buurman Stefano heeft ooit eens gezegd: ‘Doe zoveel mogelijk wat je leuk vindt. Als dat geld oplevert, is het werk en als het geld kost, is het je hobby.’
Tijd dus om per 1 januari 2025 officieel een punt te zetten achter Invorm.
Ga ik dan nooit meer coachen? Jahoor! Als je nog gesprekken met me wilt voeren of iemand naar me wilt doorverwijzen, ben je van harte welkom. Ik hoef nu alleen geen boekhouding meer bij te houden, BTW-aangiftes te doen, etc. Ook mijn website houd ik voorlopig nog in de lucht. Je weet maar nooit of er nog eens een nieuw boek komt. Maar de beslissing geeft ruimte voor het vinden van een nieuw evenwicht.
Hoe liep het af met de hazelnoot-olie? Een paar dagen later meldde ik mij bij Camilla. Ik trof haar in de fabriek, waar ze nog druk bezig was. Het was allemaal wat anders gelopen die week. De olie was geperst in een nieuwe samenstelling maar stond nu nog tot rust te komen…
Met een ander kadootje onder mijn arm, dacht ik: ja, zo ga ik het ook aanpakken. Op zoek naar een nieuwe balans en die vooral elke keer tot rust laten komen om te zien hoe het heeft uitgepakt. Ben benieuwd hoe de eerste persing van 2025 me bevalt.
4 Comments