We zijn voor drie weken neergestreken op het Italiaanse platteland (wat in ons geval trouwens nogal heuvelachtig heeft uitgepakt). Het blijft altijd spannend hoe we ons huis zullen aantreffen na de winter, maar deze keer hadden we ons geen zorgen hoeven maken. Er is dit jaar geen sneeuw van betekenis gevallen, er zijn dus geen boomtoppen omgeknakt en er is zo goed als geen andere …
Na afloop van de dansvoorstelling Broos (Conny Janssen Danst), klap ik mijn handen warm en mijn armen moe om de dansers en de allround-muzikante te bedanken voor hun prachtige en ontroerende optreden. Ze staan op een rijtje en buigen om het applaus in ontvangst te nemen. Ik zie dat het de een beter afgaat dan de ander. Er zijn dansers die onze waardering ten volle …
Tijdens de Tai Chi-les vraagt de leraar aan ons of we willen gaan staan. Gewoon staan. Ogen dicht; je gewicht verdelen over je voeten; je armen ontspannen langs je lijf. ‘Breng je aandacht naar je polsen. Merk op of je kan staan met ronde polsen’, zegt hij. O, denk ik, eitje. Ik heb nog een hoop te leren in Tai Chi, maar met die polsen van …
Toen ik in de derde klas van de middelbare school zat, was ik razend verliefd op D. Zijn donkere haren, helderblauwe ogen, hautaine, ondoorgrondelijke blik en het feit dat hij een klas hoger zat dan ik, maakten hem onweerstaanbaar. Met mijn vriendinnen kon ik urenlang verzinnen hoe ik hem zou veroveren. Een van hen woonde bij hem in het dorp en ging als een volleerd …
Er zijn vriendschappen die de karakteristiek hebben van een rotsplantje: ook met weinig water blijven ze fier overeind. Met zo’n rotsplant-vriendin had ik eindelijk weer eens afgesproken en we gingen, zoals gewoonlijk, achter de komma verder. We hadden afgesproken in de Kunsthal in Rotterdam om ook nog iets te doen te hebben als we uitgepraat zouden zijn. Wishful thinking, want áls je elkaar dan ziet, …
‘Waarom bél je haar niet even?’, vraagt mijn moeder. Ik ben bij haar op bezoek, maar ben verwikkeld geraakt in een drukke app-wisseling met een vriendin. ‘Bellen?’, zeg ik met de wrevel in mijn stem die zo typerend is in een conversatie tussen moeders en dochters. ‘Ja, daar is zo’n ding toch voor?’ Ik rol met mijn ogen en blijf vinnig doortikken. Als de vriendin …
Ik ben Corine (Wielenga) en ik ben het gezicht achter Invorm. Als coach weet ik een open en veilige omgeving voor mijn cliënten te creëren. Doordat ik in staat ben zaken met een zekere lichtheid te benaderen, durven mensen makkelijk ook zwaardere thema’s met mij te bespreken. Vaak werk ik vanuit mijn eigen kantoor in Voorburg (op 2 minuten lopen van het RandstadRail-station Leidschendam-Voorburg), maar voer ook wel wandelend mijn coachgesprekken.
Sinds een aantal jaar schrijf ik; november 2023 is mijn debuutroman 'Ruimte voor rafels' verschenen.
