‘Nou, ben je daar niet rijkelijk laat mee?’, hoor ik je denken. Klopt. Volgens de etiquette mag je elkaar tot en met Drie Koningen (6 januari) alle goeds toewensen voor het nieuwe jaar en daarna moet het klaar zijn. Maar dat is misschien een wat bekrompen idee.
Afgelopen week zat ik op een avond samen met een vriendin aan de wijn, toen we buiten allemaal geknetter hoorden. Huh? Vuurwerk op een druilerige avond midden in de week? Net na de jaarwisseling, ok, maar het was 1 februari! Omdat er aan de overkant een huis in aanbouw is, wilde ik even zeker weten dat er daar niets aan de hand was. Ik liep naar het raam en zag in de stromende regen een man moederziel alleen op zijn brommer zitten, de integraalhelm achterop zijn hoofd. Zijn regenpak glom van al het water en hij stak het ene na het andere knetterende rotje af en gooide dat naar mijn idee wat doelloos weg richting de twee leeuwtjes die de ingang naar ‘Park Leeuwesteijn’ markeren. Mijn vriendin en ik vonden het een bijzonder gezicht, maar Eureka!, ineens realiseerden we ons dat het die dag Chinees Nieuwjaar was! Gelukkig, dat maakte het allemaal veel begrijpelijker. Ons gesprek verliet de vuurwerkafsteker al snel, maar ‘s avonds in bed kwam het beeld van de man ineens weer boven. Als ik er over nadacht, vond ik het een intens trieste situatie: iemand die in de plenzende regen Chinees Nieuwjaar wil vieren, zijn brommer even stilzet, wat rotjes in zijn zak heeft, die in arren moede maar afsteekt en voor beter zicht op het geheel zijn helm omhoog duwt op zijn hoofd. Die wens je toch zo’n bomvol Chinees restaurant, met families aan grote ronde tafels en stomende schotels in het midden waar iedereen van smikkelt. Wat voor jaar ging hij eigenlijk tegemoet? Was dit niet het Jaar van de Tijger? En daar had ik Eureka twee te pakken: de tijger! Bij gebrek aan tijgers in zijn naaste omgeving was hij maar op zoek gegaan naar andere katachtigen en had bij de twee Park Leeuwensteijn-leeuwtjes de boze geesten met vuurwerk verjaagd! Hoezo zielig? Ineens vond ik de man die de regen had getrotseerd om er voor te zorgen dat hij een voorspoedig nieuw jaar tegemoet ging, heroïsch. Als het niet zo bewolkt was geweest, hadden de sterren hem vast bemoedigend toegetwinkeld. Ook ik zal de leeuwtjes maar eens eerbiedig toeknikken. Je weet maar nooit waar het goed voor is. En eh…, gelukkig nieuw jaar!
