Geïnspireerd en vol goede ideeën terugkomen van een retraite is één ding. Maar er vervolgens handen en voeten aan geven, een heel ander. Back to normal leek niet meer te passen na die week van contemplatie. Mijn goede voornemen voor 2017 om meer zaken Mindful en dus met meer aandacht te doen, besloot ik daarom voortvarender aan te pakken. Om de verbinding tussen lichaam en geest te vergroten ben ik les gaan nemen in Tai Chi. En ook al word ik keer op keer verrast door de volgorde van de stappen, arm- en handbewegingen en gaat niets vanzelf, het voelt alsof ik hier wel iets heb aangeboord met perspectief. Heel subtiel kan ik nu al voelen dat hier wat te halen valt.
Ook voor de geest heb ik iets gevonden: ik ben deze week begonnen met module “Boeddhistische Wijsbegeerte” in de Wijsgerige Jaargang aan de Volksuniversiteit. In de Mindfulness is het mediteren helemaal ontdaan van zijn religieuze elementen, terwijl ik juist meer te weten wil komen over die oorsprong. Maar blijkbaar is dit allemaal nog niet voldoende, want als een Rupsje Nooitgenoeg kom ik mezelf telkens surfend en zoekend op het internet tegen in een drang om ‘iets’ te vinden. Het is als zo’n moment waarop je trek hebt in iets lekkers, maar niet weet in wat. Je staat in de keuken en eet een biscuitje, maar terwijl je kauwt is het je duidelijk dat dat niet is wat je zocht. Je neemt een lepel overgebleven curry, een handje nootjes, een plakje kaas, een stukje chocolade, maar niets kan je trek stillen en na vijf minuten ben je misselijk en nog steeds niet vervuld. Zo is het ook met mijn surfgedrag. Met elke zoekopdracht voel ik me verder wegzakken in het drijfzand. Ik zoek en zoek en zoek. Terwijl ik als coach zo vaak tegen mensen zeg dat het zoveel handiger is om de switch te maken van zoeken (wat iets zwaars en verplichtends in zich heeft), naar jezelf in staat stellen om te vinden (wat voor mij veel meer lichtheid, nieuwsgierigheid en vrolijkheid uitstraalt).
Maar hoe? De oplossing komt uit een onverwachte hoek als ik tijdens mijn Italiaanse les aan mijn juf Suzanne in mijn beste Italiaans over mijn frustrerende zoektocht vertel. Zij zegt dat het haar opvalt dat ik de oplossing buiten mezelf zoek. En dat als ik mezelf in staat wil stellen om te vinden, ik dat misschien beter op een andere manier kan doen. Ik moet denken aan de retraite en aan wat daar werd gezegd over het verschil tussen ‘doen’ en ‘zijn’. Ik heb de oplossing gezocht in het ‘doen’ en vind het misschien eerder door meer te ‘zijn’. Nog steeds geen gemakkelijke opdracht, maar als Suzanne mij vervolgens begeleidt in een meditatie (zo fijn, een docente die zo breed onderlegd is en beschikt over een keur aan talenten!) vind ik daar licht en rust en blijkt de honger naar ‘iets’ te zijn gestild. Zo heb ik vandaag wat kostbaars gevonden en lukt het me ook nog om dat in het Italiaans te verwoorden: “Mi sono permessa di trovare!” (Oftewel: ik heb mezelf in staat gesteld om te vinden). Grazie Suzanne!
2 Comments