Help! Mijn iphone kan niet zwemmen…
Ik weet dat elektronica en water niet elkaars dikste vrienden zijn. Maar als ik een dof dreuntje hoor in de toiletpot en mijn telefoon daar in zie liggen, gaan er nog geen alarmbellen rinkelen. Ik kan me natuurlijk een fijnere plek voorstellen om hem uit op te diepen, maar als dat eenmaal is gebeurd leg ik hem rustig op een handdoekje te drogen. Niets aan de hand. Vroeger gooide ik nog wel eens en kop koffie over mijn toetsenbord. Nachtje laten staan en ik kon weer vrolijk verder typen. Koffie zonder suiker welteverstaan. En dat zat ook niet in de toiletpot dus dit zal ook wel niet zo’n vaart lopen. Maar als ik na drie uur drogen probeer om hem aan de praat te krijgen, blijft mijn schermpje inktzwart. Dat blijkt een goede voorspeller, want het bedrijf waar ik hem naar toe breng om hem te laten reanimeren belt later op de dag met de mededeling dat hij het niet heeft gered.
En ik verzuip mee…
En dan begint de paniek voorzichtig toe te slaan. Ik ga over een dag met vakantie en vind dat ik als zzp’er niet zonder smartphone kan. Mijn abonnement is nog niet zo ver heen dat ik al een nieuw toestel kan aanvragen. En kan die oude die ik heb liggen eigenlijk nog wel genoeg? En wat is er gebeurd met de instapkaarten die ik in mij passbook heb gestopt? En wat als dit onderweg naar Schiphol was gebeurd bij een tankstation? Mijn simkaartje blijkt te klein om in mijn oude telefoon te doen, maar daar heeft een vriendelijke jongen bij de T-mobilewinkel een oplossing voor: een soort raamwerkje waar mijn kleine simkaart inpast. ‘Maar’, zegt hij, ‘je moet dit wel heel secuur terugplaatsen in je oude telefoon. Als hij er ietsjes scheef ingaat, krijg je hem er nooit meer uit. En dan ben je alles kwijt!’ Dus met het ‘handige’ hulpmiddel en ook een soort probleem erbij fiets ik naar huis. Na wat bibberig prutsen is het gelukt: m’n oude Iphone doet het! Even wifi aanzetten en kom maar op met die gegevens uit de Icloud. Ik doe waarschijnlijk iets niet goed want na een half uur kan ik mail ontvangen, maar heel veel andere dingen kan ik niet terugvinden. Verwoed begin ik te zoeken op het internet en kom daar, naast oplossingen, ook de meest verschrikkelijke indianenverhalen tegen die me nog onrustiger en nerveuzer maken dan ik al was.
Troebel water maken
Dan herinner ik me een metafoor uit een Mindfulness-opleiding. Het beeld gaat over een groot meer waar net een storm is geweest. De storm is weg, maar de golven op het meer zijn niet meteen verdwenen en deinen nog na. In de ondiepere gedeeltes zie je dat het water nog troebel is van al het stof dat omhoog gewoeld is. Als je zou proberen dat stof naar beneden te duwen met je handen, zou je het water alleen maar nog troebeler maken. Ik realiseer me dat dat nou precies is wat ik aan het doen ben: in al mijn zoekpogingen op het internet is mijn water een stuk troebeler geworden en mijn stemming ook. Ik besluit het te laten voor wat het is. Als ik een paar uur later nog eens kijk wat ik nou allemaal mis, blijkt dat eigenlijk heel erg mee te vallen. En met papieren tickets en ook de digitale variant op mijn telefoon, ga ik vrolijk mijn vakantie tegemoet.
7 Comments