Ik ben op mijn vestje gespuugd door een gastje van een jaar of veertien. Hij liep met een groepje vrienden in het winkelcentrum waar ik ook aan het winkelen was terwijl ik door zijn kluitje matties heen liep. Het deed me meteen denken aan de keer dat ik nog bij Randstad Uitzendbureau werkte en ik een uitzendkracht opving die net was ontslagen. Hij had de …
Het kón – de Italiaanse overheid had Piemonte code geel gegeven – dus het móest. Nog niet eerder waren we zo lang niet in ons Italiaanse huis geweest. Een winter en een voorjaar zonder onze aanwezigheid boezemde me zowel angst als nieuwsgierigheid in. Angst om de hoogte van het onkruid, ongewenste bewoners in de vorm van slangen of adders of ingestorte muurtjes in de tuin …
Voordat ik de deur uitga, loop ik nog even naar mijn geliefde om hem gedag te zeggen. Hij schiet in de lach als hij me ziet. ‘Je ziet er mal uit’, zegt hij. En dat terwijl ik mijn outfit vanochtend toch met zoveel zorg heb uitgezocht. Het eerste bloesje dat ik aantrok viel af – te strak om mijn bovenarmen – dus werd het een …
Er zit een oude tante in mijn rug. Of, als dat niet kan, minimaal erop. En het is nog zo’n chagrijnige zeurversie ook. Tijdens de Chi Kung-les die ik vandaag volgde via Zoom, stoorde het me verschrikkelijk dat ik nog steeds (want, tjongejonge, ik train toch al zeker drie jaar) zo’n stijve lage onderrug heb. Omdat je de oefeningen bij Chi Kung heel langzaam en …
De laatste keer dat we in ons huis in Italië waren, had ik een van de kamertjes omgetoverd van rommelhok tot schrijfkamer. Door de strakke wanden en de tegelvloer klonk het er alleen nog zo hol. Een wandkleed zou natuurlijk een goede akoestische oplossing zijn. Maar zat ik wel te wachten op een macraméwerk uit de jaren zeventig? Iemand gaf me de tip om eens …
Toen wij zo’n dertig jaar geleden onze intrek namen in ons nieuwe huis, een wat kubistisch vormgegeven woning, kwamen er veel mensen langs om ons optrekje te bekijken. Sommigen vonden het prachtig, anderen noemden het ‘bijzonder’ of ‘anders’ – keurige termen om ons duidelijk te maken dat ze het ‘wanstaltig’ of ‘zonde van het geld’ vonden. Ik moet eraan denken nu de dagen zich hoe …
Ik ben Corine (Wielenga) en ik ben het gezicht achter Invorm. Als coach weet ik een open en veilige omgeving voor mijn cliënten te creëren. Doordat ik in staat ben zaken met een zekere lichtheid te benaderen, durven mensen makkelijk ook zwaardere thema’s met mij te bespreken. Vaak werk ik vanuit mijn eigen kantoor in Voorburg (op 2 minuten lopen van het RandstadRail-station Leidschendam-Voorburg), maar voer ook wel wandelend mijn coachgesprekken.
