Love is in the air
Of ik even in wil springen om een gat te dichten bij een groep eerstejaars studenten. Degene die ze een workshop zou geven over keuzestress ligt ziek in bed. Ik check m’n agenda en zie wel een mogelijkheid. Maar omdat ik de volgende ochtend al moet aantreden, heb ik geen tijd om iets nieuws te maken. Ik leg de decaan iets voor wat ik ‘op de plank’ heb liggen. Enigszins gewaagd omdat het nogal wat vraagt van het vermogen van de studenten om feedback te geven en te ontvangen. Maar hij denkt dat ze het wel aan kunnen. Ik werk als coach veel met young professionals, dus ik vol vertrouwen die ochtend op pad.
Hormonen
Bij binnenkomst vliegen de hormonen me om de oren. Het is een groep met ongeveer evenveel jongens als meisjes en de gemiddelde leeftijd zal niet boven de 20 jaar liggen. Er wordt geflirt, (te) hard gelachen, opgeschept en gegluurd dat het een lieve lust is. En dat is een gegeven dat ik in mijn voorbereiding totaal over het hoofd heb gezien! In de werksituaties waar ik anders kom, is er een ‘normale’ verdeling over de diverse leeftijdscategorieën. Er zit vast wel eens een stel bij dat elkaar wat leuker vindt dan gemiddeld, maar dat is nooit bepalend voor de sfeer. Zo niet hier: de opdracht die ik voor ogen had pakt heel anders uit dan gedacht. Elkaar positieve feedback geven tot daar aan toe, maar negatieve feedback is voor een aantal van hen echt een brug te ver.
Feedback?
Bij de evaluatie steken de studenten die het niks vonden hun mening niet onder stoelen of banken. Wat weer het nodige vraagt van mijn vermogen om om te gaan met feedback. Een leerzame ochtend dus. Misschien meer voor mij dan voor hen. Maar ja, wat wil je, met zoveel ‘love in the air’ ….
6 Comments