In de Italiaanse heuvels is een hardnekkige mist neergedaald. Er staat geen zuchtje wind en al dagen weten we niet of de bomen hun blad al hebben verloren of misschien nog mooi staan te kleuren. De verstilling in de natuur heeft ook zijn uitwerking op mij en zorgt voor een soort algehele vertraging. Het lezen van de digitale krant, het gaande houden van twee vuren …
Ik ben op mijn vestje gespuugd door een gastje van een jaar of veertien. Hij liep met een groepje vrienden in het winkelcentrum waar ik ook aan het winkelen was terwijl ik door zijn kluitje matties heen liep. Het deed me meteen denken aan de keer dat ik nog bij Randstad Uitzendbureau werkte en ik een uitzendkracht opving die net was ontslagen. Hij had de …
Voordat ik de deur uitga, loop ik nog even naar mijn geliefde om hem gedag te zeggen. Hij schiet in de lach als hij me ziet. ‘Je ziet er mal uit’, zegt hij. En dat terwijl ik mijn outfit vanochtend toch met zoveel zorg heb uitgezocht. Het eerste bloesje dat ik aantrok viel af – te strak om mijn bovenarmen – dus werd het een …
Toen wij zo’n dertig jaar geleden onze intrek namen in ons nieuwe huis, een wat kubistisch vormgegeven woning, kwamen er veel mensen langs om ons optrekje te bekijken. Sommigen vonden het prachtig, anderen noemden het ‘bijzonder’ of ‘anders’ – keurige termen om ons duidelijk te maken dat ze het ‘wanstaltig’ of ‘zonde van het geld’ vonden. Ik moet eraan denken nu de dagen zich hoe …
Het is woensdagochtend tien uur en ik heb nog vijftien minuten stuk te slaan in de stad voordat mijn time slot bij de laptopreparateur ingaat. Naast de gebruikelijke aanbevelingen over het maken van een back-up en het thuislaten van snoeren en hoezen, heb ik een hele lijst instructies voor deze afspraak gekregen: Kom op tijd (dus niet te vroeg, maar ook niet te laat)! Neem …
Weemoedig loop ik vanochtend dauwtrappend door het Westbroekpark richting ‘de grote boom’ voor mijn Tai chi-les. Ik herinner me de euforie van de eerste les in de buitenlucht na de lockdown. Zo anders is dat vanochtend. Na de persconferentie van gisterenavond lijkt er voorlopig een streep getrokken door de lessen. Het zat er aan te komen. ‘Wie niet horen wil, moet voelen’, zou mijn oma …
Ik ben Corine (Wielenga) en ik ben het gezicht achter Invorm. Als coach weet ik een open en veilige omgeving voor mijn cliënten te creëren. Doordat ik in staat ben zaken met een zekere lichtheid te benaderen, durven mensen makkelijk ook zwaardere thema’s met mij te bespreken. Vaak werk ik vanuit mijn eigen kantoor in Voorburg (op 2 minuten lopen van het RandstadRail-station Leidschendam-Voorburg), maar voer ook wel wandelend mijn coachgesprekken.
